Emacs - tworzenie własnych makr (nagrywanie)

Jednym z większych dobrodziejstw Emacs'a jest ogromna prostota w tworzeniu własnych makr, które w niebywałym stopniu potrafią ułatwić pracę i znacznie skrócić jej czas. Ten artykuł chciałbym poświęcić właśnie na pokazanie jak takie makro stworzyć, użyć i ewentualnie zapisać sobie na przyszłość. Całość zaś chciałbym zilustrować bardzo prostym przykładem wziętym z codziennej pracy nad np. programami, czy stronami internetowymi. Na samym początku, nim przejdę do właściwego opisu zagadnienia, chciałbym dla ścisłości opisać wszystkie skróty klawiszowe, które mam zamiar w tym artykule wykorzystać.

Wyobraźmy sobie teraz, że mamy plik tekstowy, który chcemy przerobić na plik HTML, jednak przy zachowaniu wersyfikacji. Aby tekst nie zlał się w całość, należy na końcu każdego z wierszy dopisać znacznik <BR>. Nie trudno się domyślić, że nie chcemy tego robić ręcznie, linijka po linijce, a że właśnie na tym będzie polegało zadanie dla naszego makra. Zatem do dzieła.

Załóżmy, że nasz plik tekstowy ma następującą treść:

Zastanówmy się jak powinien wyglądać algorytm naszego makra, aby w wygodny sposób móc dodać na końcu każdego z wierszy element <BR>. Proponuję następujące działanie:

- wyciąć do pamięci tekst <BR>
- przenieść kursor na koniec wiersza
- wkleić z pamięci wycięty tekst
- przejść do następnego wiersza
- powtarzać podkreślone punkty

Czyli przekładając to na skróty Emacs'a - wycinamy tekst za pomocą C-w, a następnie C-e, C-y, C-n i powtarzać podkreślone.

Gdy wiemy już jak ma działać nasze makro, możemy przystąpić do etapu tworzenia go.

1) Dopiszmy na końcu pierwszego wiersza tekst <BR>
2) Zaznaczmy tekst <BR> i wytnijmy go za pomocą C-w
3) Zacznijmy nagrywanie makra - C-x-(
4) Przejdźmy na koniec pierwszego wiersza skrótem C-e (nawet gdy się na nim znajdujemy!)
5) Wklejmy z pamięci tekst <BR> na końcu pierwszego wiersza skrótem C-y
6) Przejdźmy do kolejnego wiersza - C-n
7) Zakończmy nagrywanie makra - C-x-)

Nasze makro jest już gotowe do użycia! Zobaczmy zatem jak działa. W tym celu użyjemy skrótu C-x-e, który wykona ostatnio zdefiniowane makro.
Na końcu drugiego wiersza powinien pojawić się tekst <BR>. Gdy włączyliśmy nasze makro, możemy wykonywać je za pomocą klawisza e - przytrzymajmy go więc tak długo, aż wykona się na całym pliku. Prawda, że proste?

Do dopisania tych znaczników na końcu powyższych wierszy użyłem właśnie tak zdefiniowanego makra - tylko miałem w schowku nieco inną treść.

Jeżeli działanie tego makra spełniło nasze oczekiwania, możemy je zapisać, by mieć możliwość użycia go w przyszłości bez potrzeby kolejnego stwarzania go. Aby tego dokonać wystarczy użyć kombinacji klawiszy - C-x-C-k-n, oraz podać nazwę dla makra - proponuję np. wklejanie-z-pamieci-na-koniec-wiersza. Nazwa jest długa, ale zarazem bardzo klarowna jeśli chodzi o działanie makra. Jeśli nazwę potwierdzimy klawiszem Enter, to możemy się odwoływać do naszego makra za pomocą - M-x wklejanie-z-pamieci-na-koniec-wiersza. Przypomnę jeszcze, że klawisz Tab uzupełnia to co wpisaliśmy do zdefiniowanych nazw, więc nie musimy pisać całej nazwy makra.

Uwaga! W ten sposób zapisane makro będzie dostępne tylko do końca sesji (do zamknięcia programu). Aby zapisać makro na stałe, należy otworzyć plik konfiguracyjny ~/.emacs i użyć skrótu M-x insert-kbd-macro, a następnie podać nazwę zdefiniowanego wcześniej makra. Do pliku .emacs dopisany zostanie odpowiedni kod lisp - wystarczy zapisać plik konfiguracyjny, a dostęp do tak zachowanego makra będziemy mieli przy każdym włączeniu Emacs'a.